Zich niet herhalende snelle radioflitsers komen waarschijnlijk uit sterrenstelsels die lijken op onze Melkweg. Dat vermoedt een internationaal team van astronomen dat het gepolariseerde licht van 128 van niet-herhalende radioflitsers vergeleek met herhalende flitsers. De onderzoekers, onder wie de Nederlander Ziggy Pleunis, publiceren hun resultaten vandaag in The Astrophysical Journal.
Snelle radioflitsers (in het Engels fast radio bursts of FRB’s) werden ontdekt in 2007. Het zijn extreem energierijke flitsen, meestal van ver uit het heelal. Wetenschappers hebben inmiddels meer dan duizend snelle radioflitsers waargenomen, maar het is nog onduidelijk waar en hoe ze ontstaan.
In het grootste onderzoek tot nu toe bestudeerden astronomen de polarisatie of trillingsrichting van licht van 128 zich niet herhalende snelle radioflitsers. De polarisatie van het licht laat zich lastig meten, maar biedt inzicht in het productiemechanisme van de flitsen en bevat een afdruk van alle magneetvelden die de flits onderweg is tegengekomen. De onderzoekers maakten gebruik van CHIME, een Canadese radiotelescoop die permanent de hemel afspeurt en daarbij geregeld stuit op plotselinge, eenmalige gebeurtenissen.
Uit de resultaten blijkt dat van de 128 bronnen er 89 overduidelijk lineair gepolariseerd licht uitzonden. Bij nog 29 bronnen was er waarschijnlijk geen of weinig gepolariseerd licht. En bij de overige tien bronnen was het signaal te verstoord om uitspraken te doen. Herhalende flitsers waren al eerder onderzocht en zenden veelal sterk lineair gepolariseerd licht uit.
Lees verder op: Astronomie