Een nieuwe analyse van kaarten van de nabije en verre zijde van de maan laat zien dat er meerdere bronnen van water en hydroxyl zijn in de door de zon beschenen rotsen en bodems, waaronder waterrijke rotsen die zijn opgegraven door meteoorinslagen op alle breedtegraden.
“Toekomstige astronauten kunnen misschien zelfs dicht bij de evenaar water vinden door deze waterrijke gebieden te exploiteren. Voorheen werd gedacht dat alleen in het poolgebied, en in het bijzonder in de diep beschaduwde kraters op de polen, veel water te vinden was,” aldus Roger Clark, Senior Scientist aan het Planetary Science Institute en hoofdauteur van ‘The Global Distribution of Water and Hydroxyl on the Moon as Seen by the Moon Mineralogy Mapper (M3)’ dat verschijnt in het Planetary Science Journal. “Weten waar water zich bevindt helpt niet alleen om de geologische geschiedenis van de maan te begrijpen, maar ook waar astronauten in de toekomst water kunnen vinden.”
Bij het opsporen van water in de zonverlichte delen van de maan wordt infraroodspectroscopie gebruikt om te zoeken naar de vingerafdrukken van water en hydroxyl (een functionele chemische groep met één waterstof- en één zuurstofatoom) in het spectrum van gereflecteerd zonlicht in het infrarood. Terwijl een digitale camera drie kleuren in het zichtbare deel van het spectrum registreert, registreerde het M3-instrument 85 kleuren van het zichtbare spectrum tot in het infrarood. Net zoals we verschillende kleuren zien van verschillende materialen, kan de infraroodspectrometer veel (infrarode) kleuren zien om de samenstelling beter te bepalen, inclusief het water (H2O) en hydroxyl (OH). Het water kan direct worden gewonnen door rotsen en bodems te verhitten. Water kan ook worden gevormd door chemische reacties waarbij hydroxyl vrijkomt en vier hydroxyls worden gecombineerd tot zuurstof en water (4(OH) -> 2H2O + O2).
Lees verder op: Spacepage