Sterverscheurende zwarte gaten zijn overal aan de hemel als je maar weet hoe je ze moet zoeken. Dat is de boodschap van een nieuwe studie van MIT-wetenschappers die vandaag verschijnt in Astrophysical Journal. De auteurs van het onderzoek melden de ontdekking van 18 nieuwe verstoringen door getijden (TDE’s), extreme gevallen waarbij een ster in de buurt door getijden in een zwart gat wordt getrokken en aan stukken wordt gescheurd. Terwijl het zwarte gat zich tegoed doet, geeft het een enorme energie-uitbarsting af in het hele elektromagnetische spectrum.
Astronomen hebben eerdere verstoringen door getijden ontdekt door te zoeken naar karakteristieke uitbarstingen in de optische en röntgenbanden. Tot nu toe hebben deze zoekacties ongeveer een dozijn sterrenversnipperende gebeurtenissen in het nabije heelal aan het licht gebracht. De nieuwe TDE’s van het MIT-team verdubbelen de catalogus van bekende TDE’s in het heelal. De onderzoekers ontdekten deze voorheen “verborgen” gebeurtenissen door in een onconventionele band te kijken: infrarood. Naast optische en röntgenuitbarstingen kunnen TDE’s ook infrarode straling genereren, vooral in “stoffige” sterrenstelsels, waar een centraal zwart gat omgeven is door galactisch puin. Het stof in deze sterrenstelsels absorbeert en verduistert normaal gesproken optisch en röntgenlicht en elk teken van TDE’s in deze banden. Tijdens dit proces warmt het stof ook op, waardoor infrarode straling wordt geproduceerd die kan worden waargenomen. Het team ontdekte dat infraroodstraling daarom kan dienen als een teken van een verstoring door getijden.
Door in de infraroodband te kijken, ontdekte het MIT-team veel meer TDE’s in sterrenstelsels waar zulke gebeurtenissen eerder verborgen waren. De 18 nieuwe gebeurtenissen vonden plaats in verschillende soorten sterrenstelsels, verspreid over de hemel. “De meerderheid van deze bronnen is niet te zien in optische banden,” zegt hoofdauteur Megan Masterson, een promovendus aan het Kavli Instituut voor Astrofysica en Ruimteonderzoek van het MIT. “Als je TDE’s als geheel wilt begrijpen en ze wilt gebruiken om de demografie van superzware zwarte gaten te onderzoeken, moet je in het infrarood kijken.”
Andere auteurs bij MIT zijn Kishalay De, Christos Panagiotou, Anna-Christina Eilers, Danielle Frostig en Robert Simcoe, en Erin Kara, assistent-professor natuurkunde bij MIT, samen met medewerkers van meerdere instellingen, waaronder het Max Planck Instituut voor Buitenaardse Fysica in Duitsland.
Lees verder op: Spacepage