ESA’s Solar Orbiter ruimtevaartuig heeft cruciale gegevens geleverd om de decennialange vraag te beantwoorden waar de energie vandaan komt die de zonnewind verhit en versnelt. In samenwerking met NASA’s Parker Solar Probe onthult Solar Orbiter dat de energie die nodig is om deze uitstroom aan te drijven afkomstig is van grote fluctuaties in het magnetische veld van de zon.
De zonnewind is een constante stroom geladen deeltjes die ontsnapt uit de zonneatmosfeer (de corona genoemd) om langs de aarde naar buiten te stromen. Het is de botsing van de zonnewind met de atmosfeer van onze planeet die het kleurrijke poollicht aan onze hemel veroorzaakt. De ‘snelle’ zonnewind beweegt zich voort met snelheden van meer dan 500 km/s, wat gelijk staat aan maar liefst 1,8 miljoen km/u. Vreemd genoeg verlaat deze wind de corona van de zon met lagere snelheden, dus iets versnelt hem als hij verder weg beweegt. De wind van een miljoen graden koelt natuurlijk af als hij uitzet in een groter volume en minder dicht wordt, net als de lucht op aarde als je een berg beklimt. En toch koelt hij langzamer af dan je alleen op basis van dit effect zou verwachten.
Wat levert dan de benodigde energie om de snelste delen van de zonnewind te versnellen en te verwarmen? Gegevens van ESA’s Solar Orbiter en NASA’s Parker Solar Probe hebben overtuigend bewijs geleverd dat het antwoord grootschalige oscillaties in het magnetische veld van de zon zijn, bekend als Alfvén-golven. “Vóór dit werk waren Alfvén-golven voorgesteld als een potentiële energiebron, maar we hadden geen definitief bewijs,” zegt co-hoofdauteur van het werk Yeimy Rivera van het Center for Astrophysics, Harvard & Smithsonian, Massachusetts.
Lees verder op: Spacepage