Het hyperactieve zonnevlekgebied dat verantwoordelijk was voor de prachtige aurora’s eerder in mei was nog springlevend toen het wegdraaide van het zicht van de aarde. Kijkend vanaf de andere kant van de zon ontdekte de ESA-missie Solar Orbiter dat ditzelfde gebied de grootste zonnevlam van deze zonnecyclus produceerde. Door de zon van alle kanten te observeren, onthullen ESA-missies hoe actieve zonnevlekgebieden evolueren en blijven bestaan, wat de voorspelling van het ruimteweer zal helpen verbeteren.
In het weekend van 10-12 mei 2024 trok de grootste zonnestorm in meer dan 20 jaar over onze planeet. Dit veroorzaakte een intense geomagnetische storm die prachtige aurora’s creëerde die de hemel op veel lagere breedtegraden verlichtten dan normaal. De boosdoener? Een actief zonnevlekgebied genaamd AR3664. Toen deze rond 14 mei wegdraaide van het zicht van de aarde, zond hij de sterkste zonnevlam ooit uit (klasse X8.79), wat grote radio black-outs op aarde veroorzaakte. Maar het feit dat we hem vanaf de aarde niet meer konden zien, betekende niet dat dit monster was gaan slapen. Op 20 mei heeft het röntgeninstrument STIX van Solar Orbiter een enorme zonnevlam met een geschatte klasse van X12 waargenomen. “Dit maakt het de sterkste zonnevlam tot nu toe van de huidige zonnecyclus en in de top tien van zonnevlammen sinds 1996,” zegt ESA-onderzoeker Laura Hayes. X-klasse zonnevlammen zijn de hoogste categorie zonnevlammen en hoe hoger het getal na de X, hoe sterker de zonnevlam.
Lees verder op: Spacepage