Er is een flinke discussie gaande bij deze Astroblog en die gaat over botsende zwarte gaten. Dát zwarte gaten met elkaar kunnen botsen en vervolgens fuseren is een feit, want sinds 2015 zijn al tientallen botsende zwarte gaten waargenomen, die zich ‘verraden’ door zwaartekrachtgolven, gedetecteerd met LIGO en Virgo in de VS resp. Italië. Er is echter een probleem met botsende zwarte gaten, in het bijzonder met superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels: in theorie zouden ze niet met elkaar kúnnen botsen en wel vanwege het ‘final parsec problem’, zoals het wordt genoemd. Dat komt in het kort hier op neer: als superzware zwarte gaten in twee sterrenstelsels die aan het botsen zijn naar elkaar toe komen dan naderen ze elkaar tót een afstand van ongeveer 1 parsec (da’s 3,2 lichtjaar) en dan vertragen ze en blijven ze vreemd genoeg van elkaar vandaan, zo volgt uit berekeningen. Dynamische wrijving schijnt dat te veroorzaken,waarbij ze impuls verliezen. Dat komt omdat ze deel uitmaken van een dichtbevolkt systeem van sterren rondom hen, waar ze dat impuls aan verliezen. Veel sterren worden door de interactie met de zwarte gaten uit het sterrenstelsel gekatapulteerd, net zoals de Voyager 1 en 2 in de jaren zeventig van de vorige eeuw na een ‘gravity assist’ met Jupiter uit het zonnestelsel werden gekatapulteerd.
Lees verder op: Astroblogs