Het lijdt geen twijfel dat de zon een temperamentvolle ster is, zoals de ongewoon sterke zonnestormen van dit jaar laten zien. Sommige leidden tot opmerkelijke aurora’s, zelfs op lage breedtegraden. Maar kan onze ster nog woedender worden? Bewijs voor de hevigste zonne-“driftbuien” is te vinden in prehistorische boomstammen en in monsters van duizenden jaren oud gletsjerijs. Op basis van deze indirecte bronnen kan de frequentie van supervlammen echter niet worden vastgesteld. En directe metingen van de hoeveelheid straling van de zon die de aarde bereikt, zijn pas sinds het begin van het ruimtetijdperk beschikbaar. Een andere manier om meer te weten te komen over het gedrag van onze zon op de lange termijn is door naar de sterren te gaan, zoals de insteek is van een nieuw onderzoek.
Moderne ruimtetelescopen observeren duizenden en duizenden sterren en registreren hun helderheidsschommelingen in zichtbaar licht. Superflares, waarbij in korte tijd hoeveelheden energie van meer dan een octiljoen joule vrijkomen (een octiljoen is een getal met 48 nullen), verschijnen in de observatiegegevens als korte, uitgesproken pieken in helderheid. “We kunnen de zon niet duizenden jaren lang observeren”, legt Prof. Dr. Sami Solanki, directeur van het MPS (Max Planck Society) en co-auteur, het basisidee achter het onderzoek uit. “In plaats daarvan kunnen we het gedrag van duizenden sterren die erg op de zon lijken gedurende korte perioden volgen. Dit helpt ons om in te schatten hoe vaak superflares voorkomen,” voegt hij eraan toe.
Lees verder op: Spacepage